Misschien kwam
het door een prachtige, zonoverladen treinfietstocht naar een graf dat ik
ineens dacht dat de klassieke regel ‘Ik ging naar Bommel om de brug te zien’ een
overlijden aankondigt. Zoiets als: eerst Rome, of Napels, zien en dan sterven.
Wanneer je pedaleert,
dan komt het ritme van zo’n regel makkelijker tot uitdrukking. Een heuse
Hollandse vierkwartsmaat? lk ging naar
Bommel om de brug te zien’. Ook uit
de hitfabriek van K3 is er zo’n onafschudbare opening beschikbaar: ‘‘k Heb mijn hart verloren in de discotheek’. (De zin toont simultaan dat
Nederlands geen gemakkelijke taal is om te begrijpen.)
Door die bepaling
van plaats kan de overgang van de ene levensstaat in de andere geschieden. Nog
eentje, uit de recente film Paradijs,
waar de zestienjarige hoofdfiguur, niet te betrappen op fietsen maar wel op
brommen, hobby heeft aan rappen. Wat leidt tot de mooiste
regel die me sinds tijden bereikte: ‘Ik heb een speedboot in de Maas gelegd’.
Wat is rappen in het licht van de eeuwigheid? De altijd
jonge Louis
Th. Lehmann wist al: ‘Maak het
maar, maak het maar/ maak het maar bebabbelbaar’. Op het graf dat ik bezocht was het uiteraard stil, en de
Japanse esdoorn was al flink gegroeid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten