Anton Webern zegt

‘In mijn schetsboek heb ik de chromatische toonladder opgeschreven en enkele van haar tonen doorgestreept. – Waarom? Omdat ik ervan overtuigd was dat de toon er al was. – Het klinkt grotesk, onbegrijpelijk en het was ontzettend moeilijk. – Het gehoor heeft absoluut juist beslist dat de mens die de chromatische toonladder heeft opgeschreven en enkele van haar tonen doorstreepte, geen nar was… – Met andere woorden: er kwam de volgende wetmatigheid tevoorschijn: geen van de twaalf tonen mag terugkomen voordat niet alle een beurt hebben gekregen.’