Maria Landis, de fameuze kokkin van Guy Verhofstadt, heeft de laatste maaltijd van Hugo Claus bereid. Dat onthulde vandaag Yves Desmet. Op het menu stond trippa alla parmigiana. Dit is het stuk van de rundermaag dat meestal als slachtafval in de vuilnisbak verdwijnt. Bij Claus niet, omdat hij genoot ‘van een sterrenkeuken, zeker, maar ook en vooral van de cucina povera, de arme plattelandskeuken die met twee keer niets een delicatesse in elkaar kan draaien.’
Valt deze keuze te vergelijken met lievelingskostjes van veroordeelden voor ze ter dood worden gebracht? (Van die menu’s, in ambachtelijker tijden wel galgenmaal genoemd, bestaan kunstfoto’s.) De Italiaanse keuken is er ver te zoeken, buiten pizza. Er overheerst vlees, met name kip en hamburgers van gerenommeerde ketens, soms in combinatie met ei, meestal met aardappelen in vaak gebakken vorm, begeleid door melkachtige dranken en ijs.
Enkele minimalisten en zelfkastijders niet te na gesproken is het vooral heel veel, zonder dat de associatie wil oprijzen met een verfijnde grande bouffe, zoals in de gelijknamige film of voor mijn part met Claus. ‘Honger als een paard’, dus. Maar wat hebben edele viervoeters uit te staan met kwantiteit of met de dood?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten