Hola

Kan god een tactische blunder maken? Rüdiger Safranski noemde er eens eentje: ‘Na de exodus begint de verovering van het beloofde land met Gods bemoedigende woorden: “Mijn schrik zal Ik voor u uit sturen en alle volkeren waar u komt in verwarring brengen en Ik zal zorgen dat uw vijanden u de rug toekeren.” Deze God was, voorzover hij zich voor hoeder van de eenheid uitgaf, zelf het probleem waar hij de oplossing voor meende te zijn, want hij scheidde zich af van de goden van de andere stammen en volken.’
Had het opperwezen soms te weinig vertrouwen, in zijn collega’s of in wat zo hilarisch zijn missie is gaan heten? Of was hij reeds in het oude testament sadder and wiser over de wereld? Zelf betrapte ik me gisteren op enige euforie, die me bij nader inzien nogal dwaas voorkwam. Wanneer de winter namelijk ten einde lijkt omdat de zon begint te schijnen, heerst er weinig hoop inzake de gang der dingen.
En de eend die slobbert voort.
Het taalkundig genie kan onder het plots zo gulle licht en bij de gestegen temperatuur helemaal niet meer wachten op het eerste leerjaar en heeft zichzelf tot autodidactisch docent rekenen benoemd. Aan de keukentafel lost ze uit een boek sommen op, met alle vingers die ze kan vinden. Dat is vreemd, want ze kan ook nog niet lezen. Toch pakken haar profane berekeningen zelden fout uit, waarover ze afwisselend lyrisch is en verbijsterd. Bijvoorbeeld over de uitkomst van de met twee handen bedwongen som 0 + 8.
Kan men van de werkelijkheid de taal verleren?