Ontmoeting (1)

Gisteren kwam ik Boris Jeltsin tegen in de groentewinkel.
‘Hey Marc, mag ik je wat vragen?’
‘Jij altijd, Boris. Iedereen is getuige.’
‘Right! Maar snap jij dat in jouw geboorteland winst gepaard kan gaan met ontslagen in het kader van efficiency?’
‘Ja, logisch.’
‘En dat in jouw amper officieel bestuurde woonland er verhoudingsgewijs amper miserie is geweest van de crisis?’
‘Natuurlijk!’
‘En dat in de hele wereld het vertrouwen bij beleggers ontstellend rap kan stijgen wanneer één onnoemelijke rijke en filantropische man een fractie van zijn kapitaal eventjes in één onderneming stopt?’
‘Ook logisch, Boris.’
‘Maar Marc, kun je misschien eens toelichten waarom dat allemaal logisch is?’
‘Nou, Johan Cruijff heeft ons geleerd dat zaken er zelden helderder op worden wanneer hun logica wordt verklaard.’
‘O.’
‘Maar Boris, hoor ’ns.’
‘Ja, Marc?’
‘Ben jij hier met de benenwagen?’
‘Hahaha.’
‘Wat doe jij eigenlijk in een groentewinkel? Da’s toch niks voor jou?’
‘Nee, maar ik ben dan ook al jaren dood.’
‘Wat? Waarom vertelt niemand mij ooit iets?’
‘Dat zijn de wetten van het kapitalisme, Marc.’
‘O. Lust jij trouwens peultjes?’
‘Die heten hier sluimererwten.’