donderdag 6 april 2017

Het verschil maken




In De schelmenjaren van Martin Bril weidt Astrid Theunissen uit over de escapades van haar hoofdpersoon, die met de alinea saaier wordt. Zijn leven wordt er ook steeds overzichtelijker van, inclusief ommekeer uit de shit.
Het laatste dramatische wapenfeitje is dat Bril ook als eindredacteur, bijv bij HP/De Tijd of Esquire, niet echt kon overtuigen.
Maar dan gaat hij het Hakkelaar-proces verslaan voor Het Parool. Theunissen citeert er een legendarische zin uit: ‘De getuige was een gesoigneerde neger die geheel in het zwart gekleed ging en die zijn prachtige kasjmieren jas – ook zwart – als een minnares over de knieën vleide en gedurende het onderhoud gedachteloos streelde’.
De literatuurverslaafde in mij wendt zich hier af, de schoolmeester in mij zou een rode streep zetten onder ‘vleide’.
Verder meldt de biografie tweemaal dat eindredacteuren onder hun bureau doken als Bril kwam aangerend om zijn beklag te doen over een verplaatste komma. Inderdaad kan zoiets woordsoorten democratiseren, zoals uit te proberen valt in de slotzin van Paul Rodenko’s gedicht Zomerconstellatie:

Maar het licht, in concentrische cirkels
Trok als een schijnwerper samen
Waar onder een wolkloze boom
De leeuwen en het meisje paarden

Geen opmerkingen:

Een reactie posten