Ready?

Gisteren de eerste aflevering gezien van Als de dijken breken. De titel van deze Vlaams-Nederlandse televisieserie door Hans Herbots zegt het eigenlijk al: het is een wemeling van scenario’s. Daardoor kan zo’n prent flink zwenken tussen fictie, kans en realiteit.

Ondertussen appelleert Als de dijken breken aan wel heel verschillende oergevoelens.

Voor een neutrale laaglander roept de serie natuurlijk de angst op dat het water alles komt terugpakken. Maar de vinger van Hansje Brinker is op termijn niet bestand tegen de satéprikker van de Almachtige. Daarom zal Als de dijken breken bij gelovigen een sfeer kunnen oproepen waarin Iemand terecht wraak neemt voor onze zonden.

Disclaimer: de serie is mede opgezet door de EO.

Is dat alles? Misschien laat ik me meeslepen door momenteel nogal wat malaise te ontwaren en deel dan ook nog in een gevoel van apocalyptiek dat mensen verspreiden in wie ik me allerminst kan herkennen. Het zij zo. Volgens mij roept Als de dijken breken meer scenario’s wakker.

Wilders vergelijkt immigranten met een ‘tsunami’. Vaker werd opgemerkt hoe pervers die metafoor is. Die een ramp rond kerstmis 2004 aan de andere kant van de wereld met 230.000 slachtoffers aan de eigen luxesituatie ophing en die mensen verdinglijkte voor een land dat een ‘doucheputje’ van Europa zou zijn. Maar door de serie zou je ergens in je onbewuste nog kunnen gaan menen dat vluchtelingen, bovendien meestal benoemd in een ‘stroom’, de overhand krijgen.

En dan zijn er vanzelfsprekend nog de ingrijpende changementjes in het klimaat wegens opwarming, waardoor bijvoorbeeld water gaat stijgen.

Dat iemand die daar hevig aan twijfelt onlangs hoogstwaarschijnlijk tot president van Amerika is verkozen, sterkt het ongemak dat Als de dijken breken veroorzaakt. Naarstig zoeken en negeren we tekens die het ergste voorspellen.

Bijvoorbeeld de reactie van Trump op het overlijden van Fidel Castro. Ze was bepaald onpresidentieel en voegde de twitteraar bij de zeer velen die het belangrijk vonden hun mening over de Cubaan met de wereld te delen.

Nog voordat Trump officieel aan de macht is gekomen, breken de dijken van westerse zekerheden. Ik hoor de laatste tijd in de Lage Landen althans veel reclame voor de vrijheid van meningsuiting en nu heeft aan de andere kant van de oceaan een veelbelovende republikein een digitale executieplaats geschapen waar 'radicale' professoren kunnen worden verzameld.

Wie wist zo zeker dat de thought police links is? Op de lijst vond ik de naam van Peter Singer al terug (‘believes children should be able to be aborted up to 2 years old’). Ook is iemand aangegeven die had durven te beweren dat klimaatontkenners hun brillenglazen misschien eens moesten poetsen.

Natuurlijk kijk je altijd het best eerst in eigen boezem. Maar daarna kan het geen kwaad te luisteren naar een raad van Dave Eggers bij al zijn ongeloof over wat er gebeurd was: ‘Keep your eyes open, your hearts stout and be ready for the fight.’

Overigens ben ik van mening dat Als de dijken breken gelijktijdig in Nederland en België zou mogen worden uitgezonden.