Het principe won van het zakelijk belang. Dat was het idee van de opzegging door cultuurhuis KVS van een mediapartnerschap met De Morgen wegens racisme. Er viel immense aandacht, bijval én tegenkanting bij te ontwaren. Maar ook het zich aan weerszijden dieper ingraven in een eigen waarheid. Wat is het vooruitzicht?
Om die onmogelijke vraag te beantwoorden schreef ik op m’n oude dag een heus opiniestuk. Vanaf heden kan mijn ongeloof in de opinist dus in mijn gezicht worden uitgesmeerd. Maar omdat dit ter plekke technisch onmogelijk is, zal het desgewenst hier moeten gebeuren.
Wegens de gevoeligheid van de materie lijkt het me sowieso netjes ergens een ventiel aan te brengen. Al is die beeldspraak wat versteend. Nu ja, ooit schijnt een interne memo bij de ChristenUnie aldus zijn gegaan: ‘Uitrollen doen we met tapijt, niet met beleid.’
Update, 21 juni: Vandaag publiceert De Standaard een opiniestuk van een brede groep wetenschappers en artiesten die, de KVS steunend, hun verontwaardiging uitspreken over de banalisering van racisme. De tekst wordt gesierd door een afbeelding van Marouane Fellaini Bakkioui, die op de WK afgelopen week de winnende goal scoorde voor de Rode Duivels tegen Algerije.
De tekst vind ik een sympathiek initiatief, dat de kwestie echter naar een abstracter niveau trekt. Zo kan het in de verklaring en handeling van de KVS alle aporieën wegwuiven, die een licht werpen op minder eensluidende reacties. Op zo’n abstract niveau bestaan slechts evidenties, waartegen kritische bedenkingen pervers zouden zijn. De daartoe benodigde constructie van ‘machtsbastions’, bestaande uit ‘een deel van het Vlaamse establishment’, ‘zelfverklaarde progressieven’ en ‘gevestigde waarden’ die zelfs tegen deze ethische basishouding vijandig zouden staan, getuigt van Calimero-gedrag.
En vermoedelijk zullen beide ‘partijen’ in de concrete reacties ter overzijde de bevestiging zien van hun gelijk. Netto resultaat: selffulfilling prophecy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten