Nee,
dan W.F Hermans. Hij viel bij leven terug in mythische tijden. Dat maak ik op
uit onofficiële foto’s van het koninklijk huis die zijn vrijgegeven
door Vincent Mentzel. Ik raakte geboeid door een actiefoto uit 1985 van de
huidige koning en toenmalige kroonprins terwijl hij De donkere kamer van Damokles leest. Bijna dan, het kan elk moment
gebeuren. Met zijn vingers is hij al op de helft van Hermans’ meesterwerk.
Zichtbaar in de eigen, lichte kamer van de prins zijn
onder meer woordenboeken van Wolters-Noordhoff voor Nederlands (Koenen) en
Engels (Ten Bruggencate). Die hadden wij thuis ook! Maar we hadden geen hond. Als
meelezer neemt de hond van Oranje driekwart van Willem Alexanders fauteuil in
beslag en heeft zich in de Hoogheid genesteld die op zijn beurt goedmoedig en
voorzichtig een flank als leuning gebruikt.
Herman Brood beweerde altijd dat de kroonprins fan van
hem was, maar daar biedt deze foto geen bewijs voor. Ik detecteer wel een
prentje van een andere zanger (Duran Duran?) en, zeer groot, van Lionel Richie.
Hij is zelfs is gekartonneerd. Naast zijn hoofd staat He does it all. Dat dunkt mij een toekomstvoorspelling, zij het over
iemand anders.
Vlak tevoren, in 1984, had Richie, die met The Commodores
al een paar pannen van het dak had gespeeld, zijn grootste solohit beleefd: ‘Hello’.
Het weerzien met de videoclip
ervan is raar. Op een of andere manier lijkt het verhaaltje te worden
herschreven.
Het gaat over een beetje tobberige jongen, die ik maar
even Lionel noem. Hij heeft een diepe liefde opgevat voor een scholiere. Ze is
zeer bijzonder, want een kei in allerlei kunstvakken. Wel is ze blind. Ze ziet
Lionel in alle opzichten niet staan. En hij durft zijn liefde niet te bekennen.
Tot een moment waarop hij kennelijk ‘alle moed bij elkaar
heeft geraapt’ en haar belt. Ze ligt dan net op bed te lezen (braille). Onder de
warme berichten die ze door de hoorn krijgt, voelt ze zich duidelijk gestreeld.
Ook Lionel is blij zijn hart te hebben gelucht.
We zien hem achter een vleugel het
refrein van ‘Hello’ zingen. Tot hij, aan het sentimentele eind van het nummer
dat zelfs poppuristen doet smelten, weggeroepen wordt door een mogelijk net
iets oudere man, misschien een leraar of zelfs een duistere vaderfiguur in de
oedipale zin, waarover kenners van De
donkere kamer van Damokles geen
consensus hebben bereikt.
Deze meneer troont Lionel naar een beeldhouwlokaal. Daar
is het meisje een kop aan het kleien, die enige gelijkenis vertoont met die van
Lionel maar ook met die van de meneer.
Moet ik er nog bij vertellen dat in de
buitenclipse werkelijkheid de toenmalige koningin, Beatrix, meer
dan verdienstelijk kon beeldhouwen? Dat een beetje ziener blind is en
een beetje blinde een geleidehond heeft? En wat wil ik met die verhalen dan
zeggen? Heeft iemand mijn auteursintentie
gezien? Hallo?
Naschrift
De foto blijkt eerder – direct, vermoed ik – ten prooi
gevallen aan commentaar van de veelbesproken
Lezeres des Vaderlands, per tweet: ‘Wim-Lex
leest Hermans. Verrassende
keuze!’ Misschien toch even becijferen hoe oud de prins destijds was: 17 à 18 jaar.
Las hij De donkere kamer van Damokles
dus voor de lijst? En zou Oeroeg of Het bittere kruid dan op minder stamina van
de Lezeres hebben mogen rekenen?
En uit de biografische schets Zijn eigen land door Robbert Ammerlaan blijkt dat de prins niet door Max Havelaar wist te komen, en dat dit zijn vader en Harry Mulisch evenmin is gelukt (p.221).
En uit de biografische schets Zijn eigen land door Robbert Ammerlaan blijkt dat de prins niet door Max Havelaar wist te komen, en dat dit zijn vader en Harry Mulisch evenmin is gelukt (p.221).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten