Register

Bij de storm in een glas water tussen Paleis Huis ten Bosch en Wilderabië, omdat koningin Beatrix door het dragen van een hoofddoek in moskeeën te Oman een ‘trieste wanvertoning’ zou hebben gegeven en de onderdrukking van vrouwen gelegitimeerd, is dan wel vastgesteld dat die PVV-kritiek door Hare Majesteit met niet veel woorden werd gepareerd, minder nog dan de zuinig formulerende premier die nochtans op Twitter-ervaring kan bogen, maar werd bij mijn weten niet de subtiliteit onderkend aan haar woordkeus.
Mij enerveert het dat de aanwezige journalisten en internetgeleerden er kennelijk niet uit zijn geraakt of koningin Beatrix ‘echt onzin’ of ‘echte onzin’ heeft geroepen, maar beide opties zijn nogal briljant, de ene net iets meer dan de andere.
De term ‘onzin’ is een boemerang van de door Wilders gesignaleerde ‘multiculti-onzin’ in een van majesteits kerstredes. Wat hij retour krijgt, is het immer absolute oordeel. In zijn ideologie refereert het aan helderheid, geen vage linkse praatjes. Dat gebrek aan nuance wenst het debat op te poken zoals dat in hun taal onder ‘de mensen’ leeft, belemmerd in zijn vrijheid van meningsuiting als Wilders zich zogezegd namens velen voelt.
Aan het zelfstandig naamwoord ‘onzin’ valt verder op dat het zich in de loop der jaren is gaan gedragen als bijvoeglijk naamwoord. Het is gewoon geworden om bijvoorbeeld iets niet een ‘onzinnig verhaal’ te noemen, maar een ‘onzinverhaal’. (Zoekend naar woorden met een soortgelijke ontwikkeling, kom ik niet verder dan ‘paranoia’: ‘de meneer is paranoia’ in plaats van ‘de meneer is paranoïde’).
Vervolgens bestaat ‘echt’ in de door de koningin gehanteerde betekenis nog niet zo lang. Naar mijn gevoel lijkt die op het Duitse blasse, zoals in ‘keine blasse Ahnung’, maar in Nederland heeft het iets puberalers. Geïntroduceerd door een generatie die zoveel televisie kijkt en surft, dat een baudrillardiaanse inborst onontkoombaar lijkt, zonder van ‘simulacra’ te hoeven spreken?
Voor een deel maakte ik die mediale expansie zelf mee, en kon met meneer De Uil uit De Fabeltjeskrant spondeïsch spreken van ‘echt waar’. Een meer dan vijfentwintig jaar jonger neefje van mij heeft daarentegen veel meer technologie in het hoofd gekregen en ik hoor hem trocheïsch ‘echt niet’ zeggen – een wereld van verschil.
Om die reden zou ‘echt onzin’ de meest adequate reactie zijn op oer-Twitteraar Wilders, maar ‘echte onzin’ blijft ook heel geestig. En eventjes ter indicatie van de hedendaagse reikwijdte: in haar postume bundel De Beker van Djamsjied (2011) spelt Christine D’haen het meervoud van de banden die we op middelhoogte om onze kleren dragen als ‘ceintures’.

Naschrift
Dat Bart De Wever dit weekend op de N-VA-nieuwjaarsreceptie zijn partijgenoten adviseerde ‘Ga ervoor’, was evenmin voor de poes: alle hardwerkende Vlaamse middenstanders die niet meer tegen België kunnen, vertrekken naar Amerika.