Eureka?

Hoewel congressen sowieso deelnemers er discreet toe uitnodigen zich gewichtig te wanen, ontplooide de Hollander in mij zich er weer eens als een zwetser. Achteraf rijst er behalve schaamte ook de zekerheid niet A maar B te hebben moeten zeggen. Wel hoeft B alleen nog even te worden verzonnen.
Ik rakelde het bizarre feit op dat kleine kinderen sneller en vanzelfsprekender gaan lezen als ze wonen in een huis waar boeken staan (nu Marx zijn comeback beleeft, kan zoiets er wel fijn bij). Deze opmerking, die neerkomt op imitatie van de ouders, had niets om het lijf, en kennelijk noopte dat besef nog immer dezelfde Hollander ineens tot een conclusie, alsof die alsnog nut brengt: laat woningen vooral worden voorzien van zo’n specifieke decoratie.
Inmiddels realiseer ik me dat hét moderne gebruiksvoorwerp de gsm is. Kan dat dan niet op soortgelijke wijze worden ingezet voor leesbevordering? Wat nu wanneer die kekke hoesjes eromheen, liefst openklapbaar, eruitzien als boeken, een soort livres de poche met titels naar keuze? Denk eens in hoe vaak lieden aan tafel of op de drempel of op de bank even op hun gsm kijken of er nieuwe post of telefoon is geweest: telkens zouden kindjes dan vermoeden dat er wordt gelezen en dat dit de normaalste zaak van de wereld is.
Zelf ben ik officieel een volwassene, maar als poëziejunk staan mij van optredens van Peter Holvoet-Hanssen scènes bij waarin hij een vlam uit een bundel liet schieten. Fantastisch! Hij had in een exemplaar simpelweg een gat uitgesneden voor een aansteker. Maar in zo’n gat kan evengoed een gsm worden gedaan.
Ook het straatbeeld zou compleet veranderen. Ik heb tenminste wel gedacht dat die fameuze 99% refereert aan westerse gsm-gebruikers buiten hun woning. Kindjes zouden menen dat je zelfs lopend moet lezen. Peripatetisch, zegt vervolgens een gekke oom. Brevierend, zegt dan een gelovige tante. Sterker nog, tegen boeken praat je, want een boek is je beste vriend – met wie je heel af en toe ruzie hebt.
Valt daar geen leescampagne mee te beginnen, eventueel in samenwerking met designacademiestudenten van wie het winnende ontwerp wordt uitgebaat bij pakweg de HEMA?
Het enige is dat ouderen onschuldige kleintjes aanzetten tot imitatie van simulatie, maar zoals Elio di Rupo met een knipoog naar The Blue Diamonds blijkt te beweren: ‘On peut chanter Ramona’.
Ik zou zeggen, mijn idee is bijna gratis te koop.