‘Ha Marc, mag ik je wat vragen?’
‘Jij altijd, Douwe. Of mag ik Dek zeggen?’
‘Gatsie Marc, niet zo old fashioned.’
‘Douwe, we zijn hier in een wereldwinkel.’
‘Ja, dus die onbespotenheid mag je gelijk vergeten’.
‘Douwe!’
‘Spiegeltjes en kralen blijven voorradig, meneer.’
‘Dat blijft wel voor de goede zaak, met keurmerken ook, van het type dat naar jouw kroonstuk is vernoemd.’
‘Max Havelaar, bedoel je? Allemachtig, wat is dat boek een pain in the ass geworden.’
‘Een blok aan je been?’
‘Multatuli had beter Nihil Gegeten kunnen wezen. Weet jij wat het Latijnse woord voor eten is, Marc?’
‘Ik? Zie je me aan voor een Chinees?’
‘Don’t bother, er zijn jaren geweest dat ik geen kruimel te eten had.’
‘Ja hoor.’
‘Ik raapte het fruit en de groenten dat boeren na de oogst hadden laten liggen.’
‘Daar is volgens mij een Bijbelse term voor, Douwe.’
‘Ach, je zou het eens niet over taal hebben, kommaneukertje.’
‘Dat rapen zou je een vroege variant kunnen noemen op de journalistiek die zijn nieuws haalt uit vuilniszakken van bekendheden.’
‘Ongepaste vergelijking. Het laatste ontkomt nooit aan een schending van de privacy.’
‘Tenzij er een algemeen belang mee is gemoeid.’
‘Pas jij maar op je tellen, meneer.’
‘Dat doe ik sowieso, als vader van producties die het stadium van kabar angin verre voorbij zijn.’
‘Aan het telraam, Marc? Omdat je nooit weet hoe een balletje rolt?’
‘Zoiets. De minister heeft zelf gezegd dat het in plaats van onderhandelen tijd is geworden weer te waarschuwen.’
‘Minister, een mooie positie.’
‘Dus zeg ik, inderdaad old fashioned, ik tel tot drie. Maar ja, bij tweezevenachtste weten mijn bloedjes niet meer waar ik het over heb.’
‘Dan zou je eens naar de dvd van Jacobse & Van Es moeten kijken. Ze tellen in een mooie boog terug: twee, tweeënhalf, twee-en-een-kwart’.
‘Jacobse? Door die man heb ik de naam van Roman Jakobson steevast gespeld als Jacobson.’
‘Tja Marc, dan zit er maar één ding op: minder luisterend lezen, en meer knippen en plakken (op de syntagmatische as)’.
‘Asjeblief Douwe, don’t fancy a senior fellow, het gaat hier om poëzie. Maar die Wawe- of Havelaar van jou vindt verzen een leelyk ryglyf. Des te treffender dat door te knippen en te plakken artikelen ontstaan die exclusief van bovenaf citeerbaar zijn, volgens Nick Davies als dames in een strak korset – alle details puilen er van de onderkant uit.’
‘Marc, stop daarmee!’
‘Luister, Douwe, het heeft te maken met een combinatie van bezuinigen en outsourcen, zodat de return on investment niet naar het product gaat maar naar de aandeelhouders. Al die verhalen worden onder een voor de waarheidsvinding fataal gebrek aan tijd geschreven. Volgens een andere ter plekke aangehaalde kenner vertonen ze een gepasteuriseerde wereld.’
‘Geen idee, altijd een theedrinker geweest en in mijn tijd was er geen pasta.’
‘Niet slim.’
‘Of innig.’
‘Maar nu ik je toch spreek, mag ik jou ook eens bepaalde dingetjes vragen, Douwe?’
‘Ik weet niet, zie supra, gaat dat nog lang duren?’
‘Hangt er een beetje van af, van de receptuur bedoel ik. Bijvoorbeeld van de sjaalmaneske kwestie Over het azyn maken. Ik wil daar na mijn tragisch ongeluk op de Nürburgring een geschiedenis over schrijven namelijk.’
‘Marc, stop daarmee.’
‘Maar ik moet nog beginnen!’
‘Met die wondere wereld van de literatuur, bedoel ik.’
‘Och Douwe, ga met Plato of andere christenen spelen, dan lezen we het over een paar eeuwen wel weer terug.’
‘Lezen, over een paar eeuwen?’
‘Tuurlijk, Douwe, je weet: elke crisis is een uitdaging.’
‘Dat zei Charlie Chaplin achteraf ook tegen mij.’
‘Wat bedoel je?’
‘Kom op, Marc, je hebt toch wel The Great Dictator gezien?’
‘Onlangs, ja.’
‘Dan zal het je niet zijn ontgaan dat het slot van de film min of meer gepikt is van Max Havelaar.'
‘Haha, van dat boek van jou?'
‘Een sommatie, heer Kregting.’
‘Zeg maar Heini.’
‘Och ja.’
‘Wat ik wel opmerkelijk aan de film vond, vanuit hedendaags standpunt dus, is Chaplins door het internationalisme van de sovjets geïnspireerde pleidooi om grenzen tussen naties te laten vervallen. De met recentere beelden versneden youtube-versie geeft op dat moment de val van de Muur.’
‘Tja.’
‘Verder vertelt niemand mij iets.’
‘Dat zijn de wetten van de kenning, Marc.’
‘Maar Douwe, wat wou je mij nu eigenlijk vragen.’
‘Wie?’
‘Nou, jij dus.’
‘Wie ben ik om dat alsnog te proberen?’
‘O. Lust jij trouwens grapefruit met zout?’
‘Die heet hier pompelmoes.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten