Dinges

Jaloezie
Blijkens aantekeningen achter in zijn bundel, een genre waar ik sowieso knap zenuwachtig van kan worden, is een gedicht van een collega verspreid op bierviltjes (in een oplage van 500.000).

Verstomming
Over België wordt vaak gesproken in termen van in-zichzelf-gekeerdheid. Zo raken brede oratoren behalve zeldzaam per definitie bevlogen. Voor Holland zou deze verhouding precies andersom liggen.
Het Belgische televisiejournaal van de publieke omroep bracht een item over een landgenoot op de WK afstanden, 5000 meter. Achter in het klassement geëindigd was hij maar een halve seconde boven zijn persoonlijk record gebleven, wat toch knap was omdat hij nog niet zo lang aan schaatsen deed. Einde bericht. Zou het echt heel Hollands van mij zijn ook iets van het kampioenschap te willen weten en, bijvoorbeeld, wie er deze afstand het podium gehaald hadden? Ik vroeg me dat af voor opzoekwerk leerde dat de winnaar was: Bob de Jong uit Leimuiden.

Innemendheid
Oké, het is altijd wat met België, maar het gezondheidsstelsel loopt vergeleken bij de wachtlijstenlitanie in het Noorden geolied. Ik vind het zelfs instructief, doordat je voelt wat geneeskunde ook is: na elk consult moet je de arts contant betalen. Voor de gedeeltelijke schadeloosstelling hiervan zijn er ziekenfondsformulieren, waarop je een gele sticker (‘klever’) met je gegevens bevestigen moet. Helaas geen kwestie van knippen en plakken, de namenvellen zijn voorgestanst en aan de achterzijde voorzien van een gomlaag. Wel staat me een recent bezoek aan het ziekenfonds de schouderophalende irritatie bij dat men gigantische partijen geel stickerpapier besteld had, waarop de fabrikant louter vergeten bleek de gomlaag aan te brengen.

Vertrouwen
Is Berlusconi het niet aan zijn stand verplicht elke no-fly zone te onthalen als een enorm goed idee? En sinds wanneer treden conducteurs getweeën een coupé binnen, stellen ze zich ieder aan een uiteinde op en beginnen dan, de gezichten naar elkaar toe, de kaartjes te controleren?

Begrip
Kon het gekker? We aten vlees. Toen het op het bord lag, kreeg ik de aanvechting jus te maken, een handeling van minstens twee decennia her. En het smaakte inderdaad super tussen de geprakte aardappelen en de bloemkool. Ik vertelde ons taalkundig genie dat papa zijn eerste achttien jaren bijna dagelijks zulke kost had gekregen. ‘Kun je je dat nu indenken?’ Misschien was ze nog immer aan het recupereren van de mededeling op school dat haar term citodeetje voor een dvd niet bestond (dat gaat nog wat geven met bodyverwarmer), maar ze keek dermate glazig dat ze elk moment naar omi leek te kunnen emigreren.

Deceptie
Toen ik opgroeide kwam er een bakker, melkboer, groenteboer, schillenboer, scharenslijper en voddenman aan de deur. En, eens per jaar, een schrijver. Immer regende het als hij zijn in prut gebonden boeken uit zijn groeiende oeuvre trachtte te verkopen. De op A5-formaat gekopieerde tikmachinevellen hadden een rode kaft. In één titel stond een verhaal over een erfenis van 17 dieren, tussen drie broers die elk een zoveelste deel kregen, een som die louter opgelost kon worden door er één dier bij te doen. Na verdeling kon dat terug naar de eigenaar. Ik stond paf van die wiskunde, de schrijver moest wel een genie zijn. Later kwam ik het verhaal tegen bij Brechts meneer Keuner. Onlangs bij herlezing vreemd genoeg weer.

Ongeloof
De huidige posttarieven zijn niet van gisteren. Maar wie voor een zending binnen Europa een A4 doormidden vouwt voor een passende envelop betaalt nog altijd 3 euro meer dan hij die dat vel tot een derde van de hoogte vouwt – voor een ‘genormaliseerd formaat’.

Doorzicht
Tijdens de week van de garagepoort bericht een wijze vrouw mij, toch enigszins opgeleid en redelijk fanaat bezig met het vak: ‘Er zijn nu eenmaal mensen, fietsbellen en potloodpuntjes, nietwaar’. Ook na veel naspeuringen blijft de bron onbekend, net als de betekenis, maar mijn geloof is bij elke herlezing onvoorwaardelijk.

Twijfel
De documentaire over 150 jaar Max Havelaar was van de omroep MAX. Het zou toch niet waar zijn? Magnifiek eigenlijk, en weer eens wat anders dan een verantwoorde banaan. Maar de naam lijkt te refereren aan de omroepleden, die ouder dan vijftig zijn. Wel zat ik nog in mijn maag met de uiteraard opgevoerde hertaling. Arrogant en fatalistisch, om jeugd incapabel te achten een voorbije eeuw te betreden. De hertaler die een spleetje tussen zijn voortanden had, zei echter dat Multatuli literatuur als middel had gezien. Daar had hij toch een punt. Dan is het alleen nog de vraag of het beter moorden is met een bot of met een scherp mes.

Onverbeterlijkheid
‘We tellen het grootste deel van ons hernieuwbaar energiegebruik (zoals daglicht, ventilatie dankzij de wind, warmte van de zon) niet mee omdat we er niet voor betalen. In onze bekrompen visie is energie een wereld van geld en macht. Voorlopig wel. Natuurlijk las u dat goed: atoomenergie levert slechts een schamele 2 procent van de eindenergie voor onze apparaten. Waarom dan al dat gedoe erover?’ Zoiets publiceren met mogelijkheid tot reageren, is bijna smeken om comments tegen de wetenschap. Maar dat het er ook vlak na de nog immer durende ramp in Japan zoveel zijn, en zo heftig, stelt teleur.