Vandaag: Joris Vercammen
(1984). Gitarist en gitaardocent in Berlijn. Publiceerde gedichten in DWB, De Brakke Hond en Yang. Momenteel
werkt hij samen met schilderes Aya
Onodera.
Daarvoor gaan ze samen twee weken in Italië in residentie bij Case Sparse.
Vercammen interesseert zich o.a. voor natuurlijke
feedback, boven- en ondertonen. De opname van Onze Nietzsche verrijkte hij met muziek.
De plant in de pot bij
het raam
De strijd is weg. Er is geen strijd
in onze haren.
We sneden de haren op onze armen
af.
Uit de liefde kwam nog iets gezwommen als een waterrat.
In de hitte ging het
ordelijk verder.
Ik ging verder en wist niet
meer naar wie te luisteren.
Ik had de politicus bijna
geslagen.
Daarover struikelen
bracht mij niet verder.
We zouden slapen en dan
verder denken.
Het ritme is voorbij. De
slaap heeft ingezet.
Nu lopen de dromen
binnen.
We zwijgen.
We denken, voelen en
willen.
graag maak ik een hyperlink in mijn elektronische versie van mijn vouwbare poëzieschatkaart 'Het land naar Music-Hall' (Polis, eind januari 2017) want dit zijn echt de mooiste gedichten in jaar en dag gelezen, en dat meen ik, eerlijk; uw poëzie(queeste), Ridder Joris (excuus voor het kapersjargon), uw nieuwe hermetiek: IS de toekomst, hier en nu reeds in deze honingpot --- hartelijks vanwege uw lichtmatroos http://www.facebook.com/peterholvoethanssen
BeantwoordenVerwijderen