Spreken over charisma.
Mij frappeert dat voor die handelwijze op meer plaatsen een vervaarlijke karakteristiek is opgedoken: een mes in de rug steken. Ligt dat dicht bij drinken uit de gifbeker? En betekent dat iets, in de wetenschap dat Nietzsche de waarheid een legertje metaforen noemde? Het ‘mes in de rug’ maakte zijn comeback toen Emile Roemer (die vlak voordien een dead body had opgelopen) bij zijn verkiezingsevaluatie in zijn vermeende ideologische medestander Samsom in plaats van de activist alsnog de survivallende leeuw ontwaarde.
De plots schijnbaar consensuele karakteristiek zit in het register van de Dolkstootlegende, maar wellicht zijn er evengoed termen uit het moderne Evangelie aan te verbinden. Dan gaat het niet meer om judaskussen, maar om wat Petrusgekraai.
Wrang voor Sap dunkt me ook dat die plotse steun wordt betuigd en over hetzelfde hoofd becommentarieerd per Twitter. Ik zou menen dat de boodschap en het medium elkaar bijten: persoonlijk is iemand buiten de openbaarheid. Ook de nog altijd immens populaire voorgangster van Sap twitterde voort. Bijvoorbeeld dat de partijtop haar even niet hoefde te bellen – fijnzinnige machtspolitiek, met bijna 200.000 followers. Het was ook niet direct echt haar enige tweet van de dag en ze volgt zelf bijna 500 accounts.
(In wat voor een wereld leven die mensen eigenlijk, zich dag en nacht op hun BlackBerry’s inspannend om maar te voorkomen geloofwaardig te kunnen worden? Ik ontdekte onlangs een account van iemand die zonder een teken afgescheiden te hebben tientallen followers had.)
Ook Tine Van den Brande loopt zich warm voor de rol van martelares. Het vertrouwelijke feit dat zij, Bekende Vlaming, met een te hoog promillage door een rood licht had gereden, werd door de plaatselijke korpschef per onnavolgbaar abuis niet alleen aan de burgervader maar in cc ook aan de pers gemaild.
Gij die ik aanspreek, gij enkelvoud tragisch
De eerste persoon geworden kelk
Der laatste verbeelding giftig verwant.
Ik draag het merg, met waanzin
De slijkgreep van Dood, en bij traditie
De vergeefse inhoud van een schepping.
(Pernath)
Redelijkerwijs mag verondersteld worden dat die pers haar eigen verantwoordelijkheid kent en het persoonlijke persoonlijk zou laten, maar zo werkt het blijkbaar niet. Weer eet in een rare spagaat de intentie van de handeling de handeling op. Wie althans oordeelt dat gevoelige informatie is geschonden, verveelvoudigt die niet buiten de beroepsgroep.
Er werd gecomplottheoretiseerd rond het gegeven dat Van den Brande kandidaat is voor de gemeenteraad namens de sp.a – een socialistische partij die, zoals PvdA en GroenLinks in Nederland, het neokapitalisme heeft omarmd. Zodat zij en haar geplaagde fractievoorzitter op de onvermijdelijke persconferentie naast de damage control een aanval lanceerden op de onzichtbare vijand die volgend weekend de verkiezingen wil winnen.
Is dat niet te veel eer voor zo’n korpschef? Kun je niet beter vaststellen dat het, met alle ontzag voor de multitasking, in de praktijk heel moeilijk is twee dingen tegelijk correct te doen? Is Twitter of mail dan niet een symptoom in plaats van een door het cultuurpessimisme te bepotelen grote oorzaak? Nu hij terug aan het front is bij Oranje, daagt het me dat het Louis van Gaal is geweest die de trend heeft gezet, door als coach in de dug-out tijdens de meest spannende wedstrijden doodleuk aantekeningen te maken. In werksituaties is het sindsdien courant om bij een overleg zo’n kek schriftje te vullen, wat, heb ik mogen meemaken, noch het gesprek noch de notitie, laat staan het verslag en andere teksten die er soms uit voortvloeien, ten goede komt.
Overigens bleek bij Van den Brande mijn hoop ijdel dat ze haar renommee zou inzetten om die persconferentie te beperken tot: ‘Bemoeien jullie je met je eigen zaken.’ Ook gaf ze haar spijt geen contouren. Ze betreurde de minieme overschrijding van het toegestane promillage, maar het had veel mooier geweest wanneer ze had gezegd dat ze helemaal geen alcohol had moeten drinken voor ze achter het stuur kroop. (Ja, ik heb makkelijk praten bij gebrek aan rijbewijs. Maar ik ben wel vader van onvervangbare mevrouwtjes die zich in aubades introduceren als ‘piraten van de zee’.) Bovenal had Van den Brande van een partij als die van Sap kunnen opsteken dat het niet alleen hip is, maar ook beter voor het milieu om de fiets te pakken – waarmee ze door rood had mogen rijden.
Naschrift
Als het klopt dat de voorgangster van Sap de invloedrijkste Twitteraar van Nederland is, dan zou haar tweede Blackberry-pandoering van de partij, op het officiële afscheidsmoment (‘Zo, een fijne middag bij @jolandesap doorgebracht en een glas goede champagne gedronken’), hooguit harder zijn geweest. Van den Brande blijkt zich dan weer keurig aan een Belgische traditie te hebben gehouden die maar geen trendbreuk krijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten